Koło Łowieckie Knieja

Samca jelenia nazywamy bykiem, samicę łanią, młode cielętami, cielę rodzaju męskiego jelonkiem, młodego niedojrzałego byka odpędzonego od łani przez byka stadnego - chłystem. Jelenie zaliczamy na równi z łosiem, danielem i sarną do zwierzyny płowej. Jelenie bywają przechodne (wędrowne) i osiadłe (lęgowe lub gniazdowe). Na głowie byk nosi wieniec (oręż), wyrastający z pni (możdżeni) i składający się z tyk z odnogami (gałęziami).

Samca zwiemy kozłem lub rogaczem (reg. sar, sarn, sarnik, saniuk), samicę kozą (reg. siutą), młode sysakami lub koźlętami. Na głowie kozioł nosi parostki, które, na równi z resztą samców zwierzyny płowej, zrzucających swoje-poroża w późniejszym czasie, zrzuca co roku pod koniec października lub w listopadzie, po czym, od drugiej połowy grudnia, wykształca (wkłada) nowe. Roczny kozioł (w drugim roku życia) jest normalnie szpiczakiem, w dobrych łowiskach bywa widłakiem, a nawet szóstakiem (tzn. ma trzy odnogi na każdej tyce lub przynajmniej na jednej).

Młode dziki  (do 1 roku życia), noszące suknię prążkowaną mniej więcej do września, to warchlaki, dwuletnie zwą się przelatkami (reg. paciukami), a samce 3—4-letnie nazywamy wycinkami. Samica to locha, w późniejszym wieku, gdy chodzi samotnie w stadzie - samura. Samca, który osiągnął dojrzały wiek, nazywamy odyńcem, a jeśli trzyma się osobno - pojedynkiem. Zależnie od swoich cech odyniec może być dobry, gruby lub kapitalny.

Samca nazywamy lisem lub psem, samicę - liszką, lisicą lub suką, młode liskami, lisiętami lub szczeniętami, a jesienią - niedoliskami. Lis nosi skórę lub futro (z wł osem), podszyte puchem. Ma mordę z kęsami i kłami, ślepia i uszy. Lis doskonale wietrzy, jego nos to wietrznik. Kita lisa jest długa i puszysta, zakończona przeważnie kiścią białych włosów, zwaną-kwiatem. Bywają lisy nie ozdobione kwiatem.